នៅក្នុងភ្នែកមនុស្សទូទៅសេដ្ឋីនិងមហាសេដ្ឋីហាក់ដូចជាស្រដៀងគ្នាគឺមនុស្សដែលមានលុយច្រើនលើសពីមនុស្សភាគច្រើន ហើយពួកគេមិនចាំបាច់ខ្វល់ខ្វាយរឿងខ្វះលុយចាយទៀតទេ។ លើសពីនេះទៅទៀត ដោយសារហសគ្រិនភាពតែងតែជាផ្លូវទៅរកការប្រមូលទ្រព្យសម្បត្តិ ទាំងសេដ្ឋីនិងមហាសេដ្ឋីប្រហែលបានដើរផ្លូវដូចគ្នា។ ប៉ុន្តែបើទោះជាមានភាពស្រដៀងគ្នាច្រើនយ៉ាងណា ក៏ការពិតមនុស្សទាំងពីប្រភេទនេះ មានលក្ខណៈខុសគ្នាជាច្រើន។
ចំណុចខុសគ្នាទីមួយស្ថិតនៅត្រង់តួលេខគឺមនុស្សដែលមានលុយខ្ទង់លានដុល្លារគេហៅថាជាសេដ្ឋី ចំណែកមហាសេដ្ឋីវិញទាល់តែមានលុយមួយពាន់លានដុល្លារគឺមួយលានដុល្លារចំនួនមួយពាន់ដង មានន័យថាមហាសេដ្ឋីម្នាក់អាចនឹងមានទ្រព្យស្មើសេដ្ឋីមួយពាន់នាក់។ ឬមួយបើប្រៀបធៀបឱ្យស្មុគស្មាញជាងនេះបន្តិច១លានវិនាទីស្មើនឹង១១ថ្ងៃកន្លះ ចំណែកមួយពាន់លានវិនាទីវិញស្មើនឹង៣១ឆ្នាំកន្លះ។
យោងតាមរបាយការណ៍របស់បណ្តាញផ្សព្វផ្សាយ CNBC នៅលើភពផែនដីនេះមានមហាសេដ្ឋីចំនួន ២២០០ នាក់។ ក្នុងចំណោមមហាសេដ្ឋីទាំងនេះមានខ្លះទទួលមរតកបន្តពីគ្រួសារ ហើយកំពូលមហាសេដ្ឋីខ្លះទៀតខិតខំប្រឹងប្រែងដោយខ្លួនឯងចេញពីបាតដៃទទេ។ ដូច្នេះហើយតើមានកត្តាអ្វីដែលបែងចែកកំពូលសហគ្រិនជោគជ័យទាំងនេះពីសេដ្ឋីទូទៅដែលគេចាត់ទុកថា ជាមនុស្សជោគជ័យដែរ? មានកត្តាសំខាន់មួយចំនួនដែលបែងចែកមហាសេដ្ឋីពីសេដ្ឋី៖
១/ គោលដៅនិងការប្តេជ្ញាចិត្ត
ជាដំបូងគេត្រូវពិចារដល់គោលដៅ និងការប្តេជ្ញាចិត្តរបស់មហាសេដ្ឋី។ មានមនុស្សតិចនាក់ណាស់ដែលបានក្លាយជាមហាសេដ្ឋីដោយចៃដន្យ ប៉ុន្តែមហាសេដ្ឋីភាគច្រើនជាមនុស្សដែលខិតខំមិនធ្វេសប្រហែស និងមិនព្រមទទួលយកនៅពេលមិនទាន់ដល់គោលដៅដែលបានកំណត់ទុក។ សហគ្រិនដែលប្រឹងប្រែងបង្កើតក្រុមហ៊ុនបច្ចេកវិទ្យាថ្មីមួយក្នុងរយៈពេលពីរបីឆ្នាំ។ មិនយូរប៉ុន្មានក៏មានក្រុមហ៊ុនធំមួយមកទិញក្រុមហ៊ុននោះក្នុងតម្លៃប្រហែល១៥លានដុល្លារ។ តាមពិតក្រុមហ៊ុន Alphabet ទិញក្រុមហ៊ុនរបៀបនេះជាច្រើនរាល់ឆ្នាំ។ ទោះជាយ៉ាងណាមហាសេដ្ឋីដែលបានកំណត់ទិសដៅនិងការប្តេជ្ញាចិត្តយ៉ាងខ្ពស់មិនព្រមសម្លឹងមើលលុយប៉ុណ្ណេះទេ គេនឹងបន្តផ្សងព្រេងពង្រីកពាណិជ្ជកម្មរហូតដល់កម្រិតមួយ ដែលគេពេញចិត្ត។
២/ ទំហំ
ទំហំពាណិជ្ជកម្មដែលមហាសេដ្ឋីធ្វើប្រតិបត្តិការ។ បើយើងពិចារណាផលប្រយោជន៍ជាផលិតផលនៃប្រសិទ្ធភាពនិងឥទ្ធិពល ពាណិជ្ជកម្មរបស់អ្នកទៅដល់ទីតាំងកាន់តែច្រើនអ្នកនឹងទទួលបានលុយបានកាន់តែច្រើនដែរ។ ការមានបណ្តាញភោជនីយដ្ឋាននៅក្នុងតំបន់មួយអាចនឹងធ្វើឱ្យអ្នកក្លាយជាសេដ្ឋីបាន ប៉ុន្តែអ្នកនឹងត្រូវផ្លាស់ប្តូរពិភពលោកនេះនៅក្នុងកម្រិតអន្តរជាតិប្រសិនបើអ្នកចង់ក្លាយជាមហាសេដ្ឋី។
៣/ ធ្វើហើយធ្វើទៀត
មហាសេដ្ឋីកម្រឈរជើងនិងរីកចម្រើនបានយូរតាមរយៈការបង្កើតពាណិជ្ជកម្មតែមួយណាស់។ នៅក្នុងករណីខ្លះគេពិសោធន៍រឿងរ៉ាវបរាជ័យជាច្រើននិងអនុវត្តមេរៀនដែលទទួលបានពីបរាជ័យទាំងនោះទៅក្នុងការប្រឹងប្រែងនៅក្នុងអនាគត (មើលលោក Bill Gates ក្នុងរឿងTraf-O-Data)។ ក្នុងករណីខ្លះទៀតគេក៏ព្រមលក់ក្រុមហ៊ុនក្នុងតម្លៃពីរបីលានដុល្លារដើម្បីយកដើមទុនទៅទប់គំនិតពាណិជ្ជកម្មដែលធំជាងនោះ (មើលលោក Elon Musk ក្នុងករណី Zip2, Compaq និង X.com)។ មហាសេដ្ឋីមិនត្រឹមតែសុខចិត្តទេ ប៉ុន្តែគេមានភាពស្ទុះស្ទាក្នុងការអនុវត្តដំណើរការសហគ្រិនភាពជាច្រើនលើកច្រើនសាដើម្បីទទួលបានជោគជ័យ។
៤/ គម្រោងថវិកានិងការគ្រប់គ្រងខ្លួន
មានហេតុផលមួយដែលមនុស្សឈ្នះឆ្នោតជាច្រើននាក់រលត់រលាយលុយអស់ទៅវិញដោយមិនដឹងខ្លួន។ ហេតុផលនោះគឺទម្លាប់ហិរញ្ញវត្ថុមិនល្អ និងការសម្រេចចិត្តដែលនាំទៅរកការរលត់រលាយ ទោះជាគេមានលុយច្រើនយ៉ាងណាក៏ដោយ។ ទម្លាប់ហិរញ្ញវត្ថុល្អ និងការសម្រេចចិត្តហិរញ្ញវត្ថុត្រឹមត្រូវអាចធ្វើឱ្យអ្នកមានស្ថិរភាពសេដ្ឋកិច្ចបើទោះជាមានចំណូលបន្តិចបន្តួចក៏ដោយ។ មហាសេដ្ឋីនៅពេលមានលុយខ្ទង់លានជាដំបូង គេច្រើនតែជៀសវាងការចាយវាយខ្ជះខ្ជាយ ហើយគិតគូរកាន់តែច្រើនអំពីលុយនិងរបៀបប្រើប្រាស់លុយទៅវិនិយោគរកលុយបន្ថែមទៀត។
៥/ មហិច្ឆតា
អ្នកមិនអាចក្លាយមហាសេដ្ឋីដោយត្រឹមតែធ្វើការឱ្យរួចពីដៃប៉ុណ្ណោះទេ។ កម្រិតនៃទ្រព្យសម្បត្តិមហាសាលតម្រូវឱ្យអ្នកគិតរកគំនិតថ្មីៗជាប្រចាំ បត់បែននិងដុសខាត់គំនិតរបស់អ្នកនៅពេលប្រឈមបញ្ហា ហើយខិតខំធ្វើការយ៉ាងច្រើនដើម្បីប្រែក្លាយគំនិតឱ្យទៅជាសកម្មភាពជាក់ស្តែង។ ទោះមានសេដ្ឋីជាច្រើនជាមនុស្សដែលមានមហិច្ឆតាក៏កម្រិតនៃមហិច្ឆតារបស់សេដ្ឋីទាំងនេះមានតិចតួចណាស់ បើប្រៀបធៀបជាមួយនឹងមហាសេដ្ឋី។ លោក Richard Branson, Bill Gates, Jeff Bezos, និងលោកស្រី Oprah Winfrey មហិច្ឆតាជាកត្តាជំរុញដ៏ខ្លាំងរបស់មនុស្សទាំងនេះឱ្យខិតខំកាន់តែខ្លាំងថែមទៀតបន្ទាប់ពីទទួលបានជោគជ័យក្នុងកម្រិតដំបូងៗហើយ។
ប្រែសម្រួល៖ វេហា
ប្រភព៖ Entrepreneur